Vi hadde skrevet et langt innlegg om alt vi hadde gjort, men så ble alt slettet når vi trykte på post. Dette har nå skjedd 3 ganger, så vi begynner snart å gi opp. Men vi prøver en siste gang!Jeg tok bare det jeg hadde skrevet på den andre bloggen vår, for nå orker jeg ikke skrive mer. Det står på dialekt, så håper dere forstår det.
No kom den etterlengta laurdagen vi lenge he grudd og gledd oss til. På fredagen gjekk vi rondt å nesten håpte det blei utsatt, for då regna det. Men neida. Vi satte alarmen på klokka 05.10 på laurdagsmorgen, for vi måtte vere i sydney klokka 06.45, og måtte då gå frå skulen 05.45. Når vi kom til Sydney måtte vi skrive onder på monge ark der det blant anna stod “In many cases there have been accidents, most of them fatal.” Det va det ej huska ta arka. Og at ej måtte skrive opp nummere til noken i familia “in case of emergency”. So blei ikkje noke særli mindre nervøs av det! Deretter blei vi bussa til en plass so heite noke på P so ej ikkje kjeme på no, men e iallefall en time frå Sydney. Når vi kom fram fekk vi møte dei vi skulle hoppe med. Ej fekk en kar so heite noke ej ikkje klare å uttale, trur han va frå kina eller noke :) Kjempekul ! og kristina fekk ei dame so heite Cindy. Like galne heile gjengen! So fekk vi på oss utstyre, en dress og noken sela. So forklarte dei pittelitt, minimalt, om at når vi hoppa ut må ha henda i kryss og hofta fram, so sleppe ut henda etterpå. “So lett??” Deretter va det en veeeeeldig nervøs flytur. Etter vi ha komt et stykke opp og ej synst det va nok, sa han fallskjermmannen min “We only got 4000 ft, we are not even halfway there!” Wææææ …So etter 10 000 ft høgre oppe, also 14 000 ft over bakken, opna dei døra. Først for Kristina W, og først då begynte det virkelig å gå opp for oss at vi faktisk skulle hive oss ut av et fly longt over skyene! Haha, kristina som va nr 3, satt berre å hylte når alle andre hoppa ut! Når ho hoppa ropte ho"LOVE YOU EMMAAAAAAAAA…“ So søt :D Etter alle hadde hoppa, fekk piloten noke på radaren, so ej måtte sitte der å bli pint i et par ekstra longe minutt. Med opa luke sann et på golve og trudde vi heile tida skulle dette ut. So lyste lampen grønt, og vi hoppa ut. Rett før vi hoppa sa selvfølgelig han morroklumpen på ryggen min "This is my second jump!!! I’m so nervous!!!” Wææææ…
Det va heilt fantastisk. Vi fekk 1 minutt med fritt fall. Først dreiv vi å snurra litt opp ned og att og fram, og då kribla det sann i magen. Så når vi fekk stø kurs og vi berre datt va det berre RÅTT. Vi sleit litt med å puste, for vi fekk jo så masse loft i longene, så på filmen vi fekk, såg det ganske morsomt ut. Også etter han slo ut fallskjermen va det berre heilt fredelig og kjempefint. Ej blei litt kvalme på vei ned, så når han endeli ha fått ut fallskjermen og ej fekk puste ordntli igjen, begynte han å skulle øve på korleis vi landa. Om att og om att!! Også fekk ej styre heile fallskjermen, og då va det igrunnen glømt! Va fantastisk kjekt, og virkeli noke ej anbefala alle å gjer!! Du fe et sann kick! Etter vi landa klarte vi ikkje å snakke om anna. Heile dagen gjekk vi å sa “Vi he hoppa i fallsjerm i dag!!!!!!” :D
Vi gledde oss berre til å komme tilbake til college og sjå filmen. Som forresten va veldig morosm! Va morsomt å sjå uttrykka våre :D vi satt å lo og lo og lo.
Haha! Wææææ
Wiii
ej fekk styre :D
ferdii !
Kristina sine bilder :
cindy and me
iiiiiik
Å TIL SIST MEN IKKJE MINST DE FINASTE BILDE :
